[ 1 ] "Wiesz wszystko ?" by Bunny

Hej !

Dziś był okropny dzień. 

Chyba najgorszy, jaki dotąd przeżyłam.

Ale obiecałam wam dziś to ... coś.  I słowa dotrzymuję.

   Nina usiadła na kanapie i rozejrzała się po pomieszczeniu w którym właśnie była.

   Pokój był duży jak na mieszkanie. Na białych ścianach nie wisiał żaden obraz. A po środku jasnej, drewnianej podłogi stała tylko trzyosobowa zielono-brązowa kanapa. .

   Oczami wyobraźni, dziewczyna widziała biegające dzieci, kolorowe obrazki porozwieszane na błękitnych ścianach i zapach świeżo parzonej kawy.

   Z rozmyśleń wyrwał ją znajomy, niski, męski  głos.

- Mogę spytać, dlaczego tutaj ? Dlaczego musieliśmy przenieść się aż do Wielkiej Brytanii ?

   Nina uśmiechnęła się lekko. Spojrzała na stojącego za nią bruneta. Wydał jej się inny niż zwykle. Kosmyki włosów uciekały w każdą możliwą stronę, a kilka guzików od jego koszuli ledwo się trzymało. Choć pewnie powodem tego było to, że sam wniósł na trzecie piętro wszystkie ich bagaże. W jego błękitnych oczach widać było rozbawienie, ale i zmęczenie.

- Względy ... sentymentalne - odpowiedziała powoli jakby jednocześnie zastanawiała się nad znaczeniem każdego słowa. Kiedy zobaczyła uśmiech na twarzy niebieskookiego podniosła się z kanapy, otrzepała spodnie na pupie i ruszyła w stronę półotwartej kuchni.

   Pomieszczenie było równie jasne i puste co salon, z którego przed chwilą wyszła. Przy jednej ze ścian stała kuchenka, a po drugiej stronie pomieszczenie, dokładnie na przeciwko niej mała lodówka. Pod oknem stał blat, a pod ścianą oddzielającą kuchnię od salonu zlew. Na podłodze były takie same jasne panele jak w salonie i chyba reszcie domu. 

   Za oknem rozciągał się park. Jedno z drzew wyrosło tuż pod ich oknem, więc część widoku zakrywały liście. W parku nie było dużo ludzi. Parę ludzi z psami, kilka par spacerujący i śmiejących się, no i dzieci.

   Nina znowu zatraciła się we własnych marzeniach. Wyobraziła sobie siebie, idącą powoli jedną z alejek tego parku, trzymając rączkę małej, brązowowłosej dziewczynki o niebieskich oczach. Swoje myśli skupiła na dziewczynce. Sarze - bo tak chciała nazwać córeczkę.

   Dlaczego dziewczynka przypominała swoją mamę, ale nie Jeremiego. Obecnego chłopaka Niny, który przy każdej możliwej okazji wspominał, o ślubie ? I jeśli nie jego, to kogo przypominała ta dziewczynka ?

   Po raz kolejny tego dnia, Jeremy ściągną Ninę na ziemię. Objął dziewczynę i oparł swój podbródek na jej długich, ciemnobrązowych włosach.

   Zielonooka wtuliła się w jego silne ramiona nie spuszczając wzroku z ludzi spacerujących za oknem.

- Jutro zaczynamy remont - zaczął rozmowę Jeremy.

- Wiesz wszystko ? - spytała Nina z lekkim niepokojem w głosie. Podniosła głowę do góry, tak, żeby popatrzeć chłopakowi w oczy jednocześnie nie uwalniając się z jego uścisku.

   Jasnooki uśmiechnął się odsłaniając rząd idealnie prostych i białych zębów. Ścisnął mocniej Ninę wtulając się w jej włosy.

- Twoje instrukcje nie mogły być już bardziej dokładne.

   No tak. Nina zupełnie o tym zapomniała. Przez ostatnich kilka nocy czas spędzała na zapisywaniu i szkicowaniu nawet najdrobniejszych szczegółów związanych z mieszkaniem. Musiało być idealne. W końcu planuje tu zostać na następne trzydzieści lat. 

- Dobrze się czujesz ? - znów odezwał się Jeremy - Może powinnaś odpocząć ? - dodał po chwili przyglądając się uważnie zielonookiej.

   Dziewczyna wyswobodziła się z uścisku i opierając się na blacie pod oknem stanęła naprzeciwko swojego chłopaka.

- Nic mi nie jest - zapewniła i próbowała wykrzywić usta w uśmiechu, co niezbyt się udało, bo zamiast oczekiwanego efektu, na jej twarzy pojawił się lekki grymas. Widząc, że chłopak nie jest zbyt zadowolony z takiej odpowiedzi, po chwili dodała:

- To przez tą przeprowadzkę ...

   Chłopak nadal patrzył na nią wyczekująco, jakby w ogóle nie słyszał jej słów.

- Ostatnio nie spałam najlepiej - gdy tylko wypowiedziała ostatnie słowa, brunet jakby ożył. Uśmiechnął się lekko do dziewczyny i chwycił ją za rękę.

- Mogłaś powiedzieć wcześniej. Dałbym ci się wyspać.

   Dziewczyna pokręciła przecząco głową. - Nic mi nie jest. Potrzebuję tylko ... trochę kawy - wypowiadając ostatnie słowa obróciła głowę w stronę miejsca, gdzie w przyszłości zamierzała postawić ekspres.

- To może ... - przerwał. Na jego twarzy znów pojawił się uśmiech, ale tym razem oznaczał on, że chłopak ma plan i przyjmie odmowy - pójdziesz do sypialni i zdrzemniesz się chwilę ? Kiedy wstaniesz weźmiesz prysznic, wyszykujesz się i pójdziesz do kawiarni. - Spojrzał wyczekująco na dziewczynę.

   Kawa ... tylko o tym myślała w tej chwili Nina. Nie obchodziło jej, co brunet powiedział przed słowem kawiarnia. Teraz, liczyło się tylko to, że kiedy zrobi to, co on chce, dostanie pyszną, pobudzającą filiżankę gorącej kawy.