Opowiadanie 2/by Nataliie

Dziękuję za komentarze i zapraszam do następnej części.Tym razem dłuższej.Jestem chora i mogę pisać do woli.:))
                                                                       Opowiadanie 2
Pan Sweet chodził po klasie i rozdawał testy z biologi
-Ogólnie test poszedł wam dobrze-ciagnął.
-Ale zawiodłem się na jednej osobie-stanął przed Fabianem Rutterem , podał mu test i wręczając mu go obwieścił całej klasie:
-Znowu dwójka panie Rutter. W klasie można było usłyszeć ciche pomruki.Fabian nigdy nie dostawał 2.W ostatnich dniach tych ocen mu znacząco przybyło.Chłopak jednak popatrzał tylko na klasówkę i wielkie duże 2 na środku kartki i oddał ją dyrektorowi.Zadzwonił dzwonek.Anglik spakował się i ruszył do swojej szafki.Wkładając do niej  książki usłyszał dziewczęcy głos.Należał on do Joy.
-Fabes?Co się znowu z Tobą dzieje?-spytała z wyrzutem dziewczyna.
-Nic się nie dzieje okej?Jestem tylko przemęczony-odpowiedział.
-Kłamiesz.-zmarszczyła brwi,co było oznaką zdenerwowania.
-Joy naprawdę..
-Fabes,wiem że coś jest nie tak,jestem twoją przyjaciółką.,martwię...
-Nie martw się-przerwał jej,jego usta lekko zadrżały.
-ehhh,tobie nic się nie przetłumaczy.
-Dobra-wypalił.-Nie mogę się uczyć,ciągle myślę co z Niną,czy ma kogoś,jak jej babcia się czuje,czy za mną  tak jak ja za nią...Czuł bezsilność i gniew w każdej komórce swojego ciała.Odkąd znaleźli Krzyz Ankh znowu zaczął o niej myśleć.Widocznie miał za dużo wolnego czasu.Nie mógł się skupić na nauce.
-Ty ją naprawdę kochasz- zawołała radośnie  Joy,
-No co ty nie powiesz-mruknął smętnie Rutter.Zaczęli iść w stronę wyjścia.Biologia była ich ostatnią lekcją.
-Napisaliśmy do niej emaila.Odpisze na pewno. -próbowała pocieszyć go jakoś przyjaciółka.
Wyszli na powietrze.Był jeden z wiosennych kwietniowych dni.Wszędzie pachniało kwiatami.
-Ta..Tydzień temu.Gdyby chciała odpisałaby zaraz.-powiedział.
-To Nina.Jest pewnie jak zawsze zajęta.Mówię Ci,że odpiszę.Nie zrobi nam tego..A na pewno nieTobie.
-Dziękuję Joy.
-za co?-zapytała zdziwiona z lekkim uśmiechem.
-Że jesteś moją przyjaciółką.
-Zawsze nią będę-odpowiedziała.
Chłopak przypomniał sobie,ktoś kiedyś mu tak powiedział.Nina...Zastanawiał się co teraz robi.Jak daleko jest i czy jeszcze ją zobaczy..

                                                                  ***
Co robiła? Siedziała w małej taksówce.Na jej twarzy malował sie wyraz podekscytowania,a zarazem niepokoju.Wyglądała przez okno jak czarne auto mija kolejne drzewa.Z oddali widziała już wieżę szkoły ,która górowała nad innymi budynkami.
-Niech panienka się tak nie denerwuje.- rzeknął taksówkarz i uśmiechną się.
-Nie byłam tu parę miesięcy.Zastanawiam się czy dużo się zmieniło.-odpowiedziała amerykanka i odwzajemniła uśmiech.
Przez parę minut jechali w milczeniu.Zbliżali się pod dom Anubisa.Nikt nie wiedział,że przyjeżdża oprócz Viktora i Sweeta.Nie odpisała Sibunie na emaila.Chciała żeby mieli niespodziankę.
-Już jesteśmy-powiedział taksówkarz.Miłego semestru.-dodał.
-Dziękuję.Nareszcie-powiedziała poddenerwowana,wzięła swoją walizkę i szybkim krokiem ruszyła w stronę internatu.Kiedy dotarła,chciała dotknąć klamki,ale drzwi same się otwarły.
-Typowe-westchnęła.
Akurat wtedy z salonu pełnego gwaru wyszła Trudy.
-Nino.Tak się cieszę-krzyknęła i ją przytuliła
-Tęskniłam..
-Ja też.Chodź gwiazdko-zaszczebiotała,a potem na cały głos krzyknęła
-Dzieci zobaczcie kto nas odwiedził...Nina zamarła.