Rozdział 21 by Naćka ;3

Rozdział 21

„Tajemnica która..już nie jest tajemnicą”

Człowiek może postąpić dziesięć razy źle, potem raz dobrze i ludzie z powrotem przyjmują go do swoich serc. Ale jeśli postąpi odwrotnie: dziesięć razy dobrze, a potem raz źle, nikt już więcej mu nie zaufa.

-Jonathan Caroll

 

Amber próbowała się dopytać Ninę czemu tak szybko chciała wrócić do domu.

Od kiedy dostała smsa jej cały humor zniknął jak za dotknięciem czarodziejskiej różdźki. Sukienka z której Nina była tak bardzo zadowolona teraz upchnięta w torbie spoczywającej z tyłu samochodu,dziewczyny nie zwracały na nią uwagę,a przecież kupując ją tak bardzo Nina się cieszyła.

Teraz przyjaciółki prawie nie rozmawiały,a ciszę przerywało tylko bębnienie deszczu w szyby. Jak to w Anglii,deszcz deszcz i jeszcze raz deszcz.

Kiedy dojechały do domu Amerykanka wysiadła i pobiegła w stronę domu nie czekając na Amber ani nie biorąc zakupów.

Weszła do domu i pierwsze co zrobiła to skierowała się w stronę pokoju swojego chłopaka.

Zamknęła oczy,wzięła oddech przygotowując się na to co zobaczy. Pociągnęła za klamkę i otworzyła oczy. Co zobaczyła?

Fabiana który siedział razem z Eddiem i w skupieniu oglądali coś na laptopie.

-Hej kochanie-przywitał ją chłopak buziakiem w policzek kiedy do nich podeszła.

Jednak dziewczyna nie odpowiedziała i zapytała się Eddiego:

-Możemy z Fabianem zostać sami?

-Pewnie-odrzekł chłopak i wyszedł z pokoju zabierając ze sobą komputer.

-Coś..się stało?-spytał się Rutter patrząc na nią dziwnym wzrokiem.Czyżby to był strach? W końcu dzisiejszej nocy wiele się wydarzyło i jeżeli Nina uzna to za pomyłkę,to chłopak nigdy by sobie tego nie wybaczył.

Jednak brązowowłosa wyciągnęła tylko telefon i pokazała niedawno dostanego smsa wysłanego z nieznanego numeru ,ale przecież ...dziewczyna przecież wiedziała że te smsy wysyła Joy.

Twarz chłopaka powoli zaczynała się zmieniać. Ze zdumienia,w niedowierzanie,potem w smutek,a na końcu we wściekłość.

-I ty w to wierzysz?-krzyknął.

-Powiedzmy-wymamrotała zgodnie z prawdą Niną.

-Nie ma czegoś takiego jak powiedzmy. Jest tak albo nie.

Nina spuściła wzrok i westchnęła. Chłopak chrząknął:

-Nie chcę być okłamywany.

-Dobrze...Uwierzyłam-rzekła dziewczyna i przymknęła oczy czekając na kłótnię. Ale zamiast kłótni usłyszała tylko głos Joy dobiegający zza drzwi.

-Mogę?-krzyknęła  piskliwym głosem.

-Wchodź-rozkazał jej Rutter.

Dziewczyna wbiegła i uśmiechnęła się.

-Myślałam,że znowu to robiliście.-odrzekła przewracając oczami.

-Skąd wiesz?-Fabian popatrzał się na oby dwie dziewczyny pytającym wzrokiem. 

-O czym?

-Że to zrobiliśmy?

 -Nina mi powiedziała-rzekła bez skrępowania.

-Co??-wycedziła Amerykanka

-To miała być tajemnica-krzyknął na Ninę Fabian.

 W tym momencie Martin chciała  zabić Joy . Nie wiedząc co robi rzuciła się na Mercer. 

No więc...Wiem,że ten odcinek jest za krótki,za głupi i wgl...Ale tak jakoś się złożyło,że nie wiedziałam co dalej napisać,a chciałam,żeby odcinek skończył się....ciekawie?

Pozdrawiam Naćka xoxo.