Rozdział 22 by Naćka

Rozdział 22

"Kłamstwo prowadzi do nikąd "

 Zanim Nina Martin zdążyła zahamować emocje i zastanowiła się co robi rzuciła się na dziewczynę,która  była w tym momencie osobą którą nienawidziła jak nikogo innego. Zresztą chyba nie tylko ona tak myślała..oby dwie kipiały gniewem,szarpiąc się i obrzucając obelgami. Chłopak który je obserwował był w szoku widząc jak dziewczyny które przecież się przyjaźniły teraz próbowały się... zabić? Na szczęście w porę oprzytomniał.

-Dziewczyny!-wrzasnął rozdzielając je.

-Co się dzieje?-zadał pytanie już spokojniejszym tonem,patrząc na zdyszane i całe czerwone od złości nastolatki. Jednak one przybrały chyba inną strategię.Postanowiły milczeć. Patrzały jednak na siebie wymieniając się groźnymi spojrzeniami,nie zwracając uwagi,że chłopak uważnie je obserwował i widział,że było coś nie tak.

-Chyba się nie dowiem-odrzekł zrezygnowany siadając na swoim łóżku,które lekko zaskrzypiało i zwrócił się do Joy,posyłając jej przepraszające spojrzenie.

-Możesz zostawić nas samych?

Mercer chyba się to nie spodobało,ale zgodziła się i wyszła teatralnym tonem,tupiąc swoimi  wysokimi szpilkami od Chanel.

                                                                                       ***

-Więc to dlatego?-zapytał po raz kolejny Rutter swoją dziewczynę. Przez prawie godzinę, Nina musiała tłumaczyć mu czemu prawie pobiły się z Joy. Oczywiście...większość rzeczy które powiedziała teraz chłopakowi były następnymi kłamstwami,brązowowłosa nie mogła powiedzieć mu prawdy. Prawda zniszczyła by ją, jej związek,dosłownie wszystko co ostatnio udało jej się odbudować. A tylko przy tym chłopaku potrafiła znaleźć szczęście.

Kłamiąc jednak nie wiedziała o następnych konsekwencjach. No bo co powie Fabianowi Joy.

-Nie słuchasz mnie-chłopak westchnął,przerywając swój monolog.

-Co?-zapytała dziewczyna,zajęta swoimi myślami.

-Mówię,że mnie nie słuchasz-wysyczał zły.

-Przepraszam...ale mam ostatnio gorsze dni...

-Rozumiem to-pogłaskał ją kciukiem  po policzku w taki sposób,że dziewczynę przeszły  dreszcze.

-Chociaż ty- znowu westchnęła i wtuliła się w chłopaka. 

-Nins..Nie przejmuj się Joy...Przejdzie jej,znowu.

                                                                           

   ***

W tym czasie panna Mercer,podsłuchiwała za drzwiami rozmowę Fabiny. 

Tak jak myślała...Ukochana jej przyjaciela nie powiedziała mu całej prawdy, właściwie..pozmyślała następne kłamstwa. A słowa Fabiana " nie przejmuj się Joy" to był cios w samo serce dziewczyny która tak bardzo kochała Ruttera. Wszyscy mówili żeby go sobie odpuściła. Ale był ideałem.Piękny,wysoki,inteligentny,wrażliwy...Tylko czemu  kochał się w tamtej Martin? Joy mogła powiedzieć mu całą prawdę o jego dziewczynie,a wtedy na pewno nie byliby razem,ale wtedy chłopak mógłby mieć też żal do Joy,że tak długo ukrywała prawdę,a nie o to jej chodziło. 

Wykręciła numer i napisała do kogoś smsa. 

"Wren. przyjedź . Mamy malutki problem"

Po paru minutach dostała wiadomość 

"Jak się uda? Na pewno"

Dziewczyna uśmiechnęła się tylko i poszła do swojego pokoju. 

Po paru minutach do pokoju weszła Martin. Już od progu Joy zaczęła ją atakować.

-Myślisz,że uda ci się go zatrzymać na prawdę?-zapytała z wrednym uśmieszkiem. 

Nina nic nie odpowiedziała,postanowiła,że zacznie ją olewać i nie da się kolejny raz zmanipulować. 

-Jestem od Ciebie ładniejsza,mądrzejsza...-kontynuowała. -I nie okłamuje swoich chłopaków.

-Nie okłamałam go-krzyknęła dziewczyna,a jej oczy napełniły się łzami. 

-Tylko zataiłaś prawdę. Że doprowadziłaś dziewczynę swojego byłego do samobójstwa? Albo,że kiedy zaczęłaś chodzić z Fabianem nadal byłaś z Wrenem? I to z nim przeżyłaś....

-Skończ!-wrzasnęła-Proszę...-dodała.

Mercer popatrzała na dziewczynę,było jej trochę jej szkoda,popełniła tak dużo błędów. Dodała więc tylko:

-Kłamstwo do niczego nie doprowadzi Nino. W pewnym momencie ktoś to wypapla. I wierz mi,to nie muszę być ja.

Ojjj, Dawno nie pisałam.Mam baaaardzo dużo nauki i wgl. Masakra...Mam dosyć. Na szczęscie mam rekolekcje i to w taką śliczną pogodę. Czuję lato. YAY. *_*

Pozdrawiam, Naćka.