Stracone marzenia - Przeszłości się nie zmieni, Fabian .Trzeba żyć dalej, pomimo tylu ran… [12] / By Nathalia (Patrycja) ;3

Odcinek [12]:

"Przeszłości się nie zmieni, Fabian . Trzeba żyć dalej, pomimo tylu ran…"

Na tarasie panował chłód, lecz Nina z przyjemnością wystawiła twarz do wiatru. Musiała ochłonąć. Zimny powiew przepędził resztki senności. W inny okolicznościach pewnie szybko położyłaby się spać, ale nie mogła.  Nie mogła zapomnieć o dzisiejszej awanturze.  Martwiła się o niego. 

Teraz wolałaby przez całą noc szczękać zębami na niego, ale nie było go tutaj. Od awantury nie zjawił się w domu. Żadnego znaku życia. Telefonu, sms’a.  Nawet w swoich myślach, Nina bowiem nie mogła sobie tego wszystkiego poukładać. Co w niego, do cholery wstąpiło. – pomyślała. Czy te telefony, sms, aż tak bardzo wpłynęły na niego?

Usłyszała trzask drzwi. Wrócił. Stanął na środku salonu, wpatrując się w stojąca Ninę na balkonie. Chłonął wzrokiem jej smukłą sylwetkę. Długa spódnica lśniła niczym najszlachetniejsze perły w blasku pełnego księżyca. Wiatr poruszał wypuszczone z koka włosy.

Chłopak przygasił światła w pokoju i wszedł na taras. Nina na jego widok zesztywniała, zmarszczyła brwi.

- Znów to zrobisz ?!– powiedziała w pełni sił, dławiąc się swoimi łzami.

- Nino…

- Nie jestem zdenerwowana. – zaprzeczyła, lecz nie zdołała ukryć strachu.

- Nie kłam. Zdradziły Cię oczy i ta urocza żyłka pulsująca na szyi w przyspieszonym rytmie.

Dotknął opisywanego miejsca, lecz Nina odchyliła się gwałtownie. Popatrzył na nią, tak niewinnie. Jej ściągnięte ramiona nie umknęły jego bystremu spojrzeniu.

- Ależ skąd. – skłamała.

- Nino, ja nie wierze w „bajki”, a w szczególności w to.  – rzekł.

- W moją wypowiedź?

- Nie wiem co we mnie wstąpiło. Przepraszam – rzekł, spuszczając wzrok na dywan

Cyniczna odpowiedź – znów pomyślała dziewczyna. Nie zamierzała przedłużać nocnej dyskusji ponad miarę.  Nina wyczuła jego zniecierpliwienie, ale nie zamierzała mu ulegać. Wprawdzie jej ślad na nadgarstku był nie dość widoczny, ale strasznie bolał wręcz piekł.

- Proszę Cię, odpowiedz. – poprosił.

Dziewczyna spojrzała na niego, nie odpowiadając.  Póki mogła, powstrzymała łzy, lecz w końcu popłynęły szerokim strumieniem. Korzystając z chwili nie uwagi Fabiana, umknęła do łazienki.  Zorientował się zbyt późno, żeby ją zatrzymać, ale natychmiast podążył w ślad za nią. Na szczęście w porę zdążyła zamknąć drzwi.

Fabian szarpnął za klamkę, prosił, żeby go wpuściła, porozmawiali. Przez ułamek sekundy nie wierzyła, że go to obchodzi. Kazała mu odejść. Kiedy po kolejnej nieudanej prośbę spełnił polecenie, Nina zrzuciła z siebie przepocone ubrania i weszła pod prysznic. Po kontakcie z chłodną wodą, poczuła się lepiej. Tak jakby jej smutek pomału odpływał. 

Przeglądając się w lustrze, ujrzała swoją zrozpaczoną twarz z rozszerzonymi, bezradnymi jak u skrzywdzonego dziecka oczami i drżącymi wargami.

Wychodząc z łazienki ujrzała opartego o ścianę Ruttera. Spojrzał na nią. Chłopaka dręczyło poczucie winy, że do tego doszło. Było mu wstyd z tego powodu. Wręcz cały się palił.

- Co ci się stało w nadgarstek? – rzekł, wstając z zimnej podłogi.

- Ślad po dzisiejszej awanturze. – odpowiedziała, kierując się w stronę sypialni.

- Nino.. – rzekł, zatrzymując ją tym samym uściskiem co wtedy. – Nie wiem co we mnie wstąpiło. Ostatnio dużo …

- Zdążyłam zauważyć. – przerwała mu, krzyżując ręce.

- Przepraszam.  To się więcej nie powtórzy.

- I co dalej. Znów mnie tak potraktujesz za kilka godzin, jak dzisiaj? – A potem…

Nie zdarzyła dalej powiedzieć. Fabian zamknął jej usta zachłannym pocałunkiem.

- Wybacz mi. – rzekł, przerywając. – Czuję się jak totalny drań, że Cię tak potraktowałem.

Po policzku dziewczyny znów spłynęły łzy.

- Czemu znowu płaczesz?

-  Przeszłości się nie zmieni, Fabian. Trzeba żyć dalej, pomimo tylu ran...

________________________________
Kolejna część badziewia. Niech mnie ktoś z resetuje. Zwłaszcza mój mózg.  Wielkie sorry, za to badziewie, ale znowu wyszło jak wyszło.

Znowu ta końcówka mi nie wyszła. Zwaliłam ją. :(
W kolejnej części wyjaśnienie Fabiana w postaci kłamstwa... Niech mnie ktoś udusi. Ale pocieszające jest to, że w 15 lub 16 odcinku ślub Peddie. Uhuhuhuhuhuhuhu ^,*
Rozdział dedykowany jest dla was wszystkich. Czytających i komentujących *.*
Następną część mam już zamiar zacząć pisać....
Ale kolejna część, za tyle samo, co wcześniej - 17-20 komentarzy♥


Do usłyszenia - Bye bye...

Nathalia/Patrycja ;3
xoxo...

(Piątek, 23 Sierpnia 2013)