Ponowne spotkanie w Londynie - [EPILOG]/ by Nathalia (Patrycja) ;3

EPILOG!

(końcowy):

6 lat później:

- Patrz, mamusiu! Śnieg! – zawołała 6 letnia Sarah, klaszcząc w dłonie.

Bożonarodzeniowy poranek był wspaniały. W ciągu nocy Londyn zamienił się w baśniową krainę. Nina wyjrzała przez okno ze swojego miejsca na sofie w salonie, gdzie karmiła trzymiesięcznego synka Philipa. W domu panował niezwykły spokój.

- Możemy wyjść na dwór mamusiu?- zapytała sześciolatka. – Proszę.

Nina zerknęła na ogromną choinkę, mieniącą się wszystkimi kolorami tęczy.

- A nie chcesz najpierw rozpakować prezentów? – zapytała łagodnie z uśmiechem na twarzy.

Sarah spojrzała na paczki z barwnymi kokardami.

- No tak..- Wyjrzała przez okno. – Ale spadł pierwszy śnieg w tym roku!

Nina usłyszała skrzypienie schodów. Uwielbiała wszystkie dźwięki wypełniające ich dom, zwłaszcza gdy wydawali je jej najbliżsi.

-Fabian- przywitała swojego męża.

Nawet w białej, bawełnianej koszulce i spodniach od piżamy, z jednodniowym zarostem i niepoukładanymi włosami wyglądał pociągająco.

-Nino!. – Podszedł do niej i pocałował w usta.

- Wesołych Świąt. – odparła, głaszcząc jego policzek.

- Tatusiu? – zwróciła się do niego Sarah. – Pobawimy się na śniegu?

Fabian jęknął:

- Za minutkę, córeczko.

Nina posłała mu promienny uśmiech.

- Dziękuję, że dotrzymałeś synowi towarzystwa zeszłej nocy.

- Za nic bym tego nie przegapił. – zapewnił ją, spoglądając z miłością na niemowlaka w jej ramionach.

Życie jest cudem- pomyślała Nina. Wtedy, kiedy 6 lat temu Nikolas mierzył do Niny z broni, myślała że to koniec.  Fabian osłonił ją własnym ciałem, ale gdy do budynku wbiegli jego ochroniarze z firmy fotograficznej „Gallery”, Nikolas krzyknął sfrustrowany i wycelował sobie lufę w głowę.  Ich córka Sarah przyszła na świat w szpitalu w Londynie. Pomimo licznych komplikacji, z którymi wiązał się poród dziewczynki, zarówno ona miała się świetnie. Wkrótce Fabian sprowadził całą rodzinę do domu

w Londynie, którego wykupił. Zamieszkali razem w rezydencji z pięcioma sypialniami , dużym podwórkiem i ogrodem na dachu z widokiem na panoramę miasta. Ale najważniejsze było to, że każdego dnia Fabian okazywał Ninie swoją miłość i wypełniał jej serce niewysłowionym szczęściem.

Fabian ziewnął, po czym ruszył do kuchni po kawę. Przez większość nocy zajmował się synem. Philip zasypiał tylko wtedy, gdy ojciec trzymał go w ramionach.

- Tatusiu! – wykrzyknęła Sarah zniecierpliwiona. Zdążyła włożyć już płaszcz i zimowe buty.

- Może ja dotrzymam ci towarzystwa? – zaproponowała Emily, matka Fabiana, babcia Sarah i Philipa, schodząc na dół. – Pokażę Ci, jak lepić bałwana.

Nina pohamowała uśmiech. Jej teściowa naprawdę doskonale sobie radziła. Chociaż nadal mieszkała w Liverpoolu ze swoim mężem Danielem, ojcem Fabiana, często razem z nim przyjeżdżała do Londynu na weekend, by spotkać się z wnukami i spędzić razem z nimi czas.

Po mimo tego, że minęło 6  dobrych lat to Fabian nadal jest szefem firmy fotograficznej „Galllery”.  A skoro Nina musiała zajmować się dziećmi, to Amber wraz z Marą, KT, Willow, Patricią i Joy przejęły obowiązki Niny na jakiś czas.

Nina tuląc swojego syna w ramionach, patrzyła jak jej teściowa wkłada obszerny płaszcz i wychodzi z Sarah na dwór.

- Tatusiu, ty też musisz iść.! – zawołała dziewczynka, popychając drzwi. – Chodź szybko!

Fabian potrząsnął bezradnie głową, po czym westchnął:

- Chyba nie ominie mnie zabawa na śniegu. Chyba, że jestem Ci potrzebny? – Spojrzał na Ninę z nadzieją.

Uśmiechnęła się do niego z miłością.

- Zawsze jesteś mi potrzebny. Ale w tej chwili bardziej przydasz się córce. – Spojrzała na synka ssącego jej pierś. – Poza tym Philip nie puści mnie przez jakiś czas.

- Dziękuję Ci za najlepszy prezent, jaki można sobie wymarzyć. – powiedział Fabian. – Kocham Cię Nino. – Otworzyła usta, żeby odpowiedzieć, ale on zamknął je pocałunkiem. – Później też Ci co coś dam.

- Jeszcze jeden prezent? Przecież podarowałeś mi ten dom!

- Mam na myśli co innego. – Posłał jej wymowne, znane spojrzenie. – Jak tylko dzieci zasną, nie wypuszczę Cię z rąk.

 

Rutter uśmiechnął się przebiegle, po czym wyszedł na dwór. Nina patrzyła jak jej teściowa, mąż i córka obrzucają się śnieżkami. Nigdy w życiu nie była taka szczęśliwa. Nigdy nawet nie marzyła o takim życiu. Ale los obdarował ją inaczej, niż się spodziewała.

- Ja też Cię kocham. – szepnęła, gdy usłyszała radosny śmiech swojego męża, i podziękowała w duchu za dzień, w którym jej mąż.. spotkał ją ponownie w Londynie.

___________________________________

Cześć wam :) Tak już jestem po zabiegu i wszystko jest w porządku. Wreszcie będę mogła normalnie oddychać. Nie ukrywam, że jestem okropnie zmęczona a do tego bardzo obolała, ale obiecałam epilog końcowy. Dziękuję wam, że to wogóle czytacie. Myślę, trochę nad emeryturą.. ale chyba mi nie pozwolicie -.- Zwłaszcza Pauliny i Marzenka oraz inne osoby ^^ To jak.. pisać tą nową historię czy nie ? : >

Do napisania wkrótce :)

Nathalia/ Patrycja ;3