Stracone marzenia - Prawda czy kłamstwo? [15] / By Nathalia Pisarka (Patrycja)

Odcinek [15]:

"Prawda czy kłamstwo?"

Nina obudziła się rano wtulona w Fabiana. Nie odsunęła się od niego. Poczuła kłucie koło serca i ściskanie w gardle. Starała się oddychać powoli, spokojnie. Zamknęła oczy. 

Znów to z nim zrobiła. Nina wciąż była w nim zakochana. A raczej – od czasów liceum, od kąt go pierwszy raz zobaczyła. Tyle że jako nastolatka nie zdawała sobie sprawy z głębi tej miłości. Ale i tak wciąż nie była pewna, czy powiedział jej prawdę. Tak czy inaczej kłamstwo ma krótkie nogi. 

Nagle uświadomiła sobie, że pojutrze ślub Peddie. Ich najważniejszy dzień w życiu.

Mocna dłoń objęła jej twarz, wyrywając Ninę z zamyślenia. Powrót do rzeczywistości. Nie zauważyła, kiedy Fabian się obudził. Wciąż zaciskała powieki, wciąż miała gule w gardle.

A on milczał w tej chwili. Mimo to ciało Niny zaczęło się rozluźniać. Ich ciała wciąż leżały obok siebie. Czekała na jego dotyk. Wystarczyło jedno dotknięcie – ba, jedno spojrzenie! – a ulegała mu bez słowa.

Jej ślad na nadgarstku wciąż dawał znać, ale i tak znikał. Nina bała się, że po tej awanturze zostanie blizna. Jak na razie nie widać było żadnej blizny, tylko bordowy siniak.

Nina uniosła głowę. Napotkała wzrok Fabiana. W jego oczach dostrzegła coś dziwnego – coś, czego nie rozpoznawała , nie widziała w oczach mężczyzny. Ale nie chciała widzieć, co to jest.

Chłopak delikatnie wysunął się i wyszedł z łóżka. Kierując się do łazienki, oznajmił jej chłodnym spojrzeniem, że nie jest w humorze.

Czyżby kolejna awantura? Ból, smutek, siniaki?

Nina wstała z łóżka. Oparła swoje dłonie o ścianę i spuściła głowę. Czuła, że coś ją przygniata. Nagle z łazienki wyłonił się Fabian. Dziewczyna patrzyła na niego, a on na nią.  Po chwili zeszła na dół.

Gdy Fabian został sam w sypialni, chciał bardzo mocno uderzyć pięścią w jakiś przedmiot. Toczył wewnętrzną walkę z czymś, co napawało go strachem…

Nina stała w okazałym salonie. Podeszła do okna i wyjrzała na ulicę. Razem z Fabianem mieszkali w centrum Londynu. Widoki z tego okna na miasto były niezwykłe. Tak samo jak z tarasu. 

Dziewczyna nie zauważyła, kiedy Fabian stanął w drzwiach za jej plecami, obserwując ją. Była wyprostowana i trzymała ręce w kieszeniach. Włosy miała związane w kucyk, który odsłaniał jej szyje, opaloną jeszcze na weneckim słońcu.

Bez patrzenia wyczuł, że coś jest nie tak.

W pewnym  momencie  dziewczyna obróciła się i go dostrzegła. Wstrzymała oddech. Poważne oczy, które na nią patrzyły, nie były pełne radości…tylko złości.

Nina w ciągu ostatnich 5 dniu zrozumiała, że z Fabianem jest coś nie tak. I tak od przyjazdu z Wenecji.

Z zamyślenia wyrwał ją Fabian, który zbliżał się do niej małymi krokami. Powoli podszedł do niej. Zbliżył usta do jej warg i pocałował. 

Nina czuła, jak znów staje się… jego.

- Wszystko w porządku? – rzekła, z lekkim przerażeniem w głosie.

- Tak. Tylko że miałem dziś zły sen.. Nic poważnego – rzekł, uśmiechając się.

Nic poważnego? Czyżby Fabian znów próbował coś przed nią ukryć?

- Okej. – rzekła, uwalniając się z jego uścisku.

Nina usiadła na sofie, zastanawiając się, czy to jest prawda czy kłamstwo. Na razie, z tego co słyszała z ust Fabian, nie dało się tego uzgodnić.  A może się myli? Może Fabian naprawdę kłamie? Tylko niby dlaczego miałby kłamać? I po co?

_________________________________
Jak widzicie rozdział się pojawił.

Miał wyjść trochę dłuższy, ale jakoś tak... Mam nadzieję, że jesteście zadowoleni. No cóż... Następną część postaram się napisać jak najszybciej. Ważne, że jednak dziś się coś pojawiło. Strasznie wam dziękuję za poprzednie komentarze, pod ostatnim postem *.* Szczerze mówiąc nie sądziłam, że będzie ich aż tak dużo. Jestem z tego powodu bardzo szczęśliwa i mam nadzieję, że pod tym będzie trochę więcej. Dziękuję wam ;> Pewnie jeszcze zauważyliście, że zmieniłam nazwę na "Nathalia Pisarka" ;P Too chyba na dziś tyle.

Next! -  17-20 komentarzy!


Do napisania:
Nathalia Pisarka/ (Patrycja) ;3
xoxo.

(Niedziela 15 września, 2013 )

*15:30*