Rozdział 9 + nowa pastać - Alice/ LuLuś♥

Hejka :D Dzisiaj napisze 9 rozdział. Bez przedłużania oczywiście mojej gadki.. :P
~ ~ * ~ ~

- Na co się napatoczy. Nie jedziemy daleko. - wydawał się odrobinę zawstydzony.
- Dlaczego akurat Alice? Kto to w ogóle jest? - zainteresowałam się.
- Jest bardzo... To ona z rodziny najbardziej mnie wspiera. - zasępił sie odrobinę
- A pozostali? -spytałam nieśmiało
- Przeważnie się mną nie interesują.
Zerknęłam przez ramię na stolik czwórki. Każde wpatrywało się w inny punkt sali, zupełnie jak za pierwszym razem ,gdy ich zobaczyłam. Zmieniło się tylko jedno- ich miedzianowłosy brat siedział teraz przede mną z zatroskaną miną
- Nie lubią mnie.
- Nie oto chodzi -zaoponował ,ale przesadnie. - Nie pojmują ,dlaczego nie potrafię zostawic cię w spokoju.
Uśmiechnęłam się krzywo.
- No to witam w klubie. Fabian pokręcił głową ,przewracając oczami.
- Już ci tłumaczyłem ,że nie potrafisz ocenic siebie obiektywnie. Tak bardzo się wyróżniasz. Fascynujesz mnie.
Przyglądałam mu się z powątpiewaniem , pewna ,że się naigrawa. Zauważył to u uśmiechnął się.
- Dzięki moim mądrościom -tu dotknął dyskretnie swojego czoła -znacznie lepiej niż inni znam się na ... Yhmm, ludzie są przewidywalni. Ale ty... Nigdy nie robisz tego ,czego oczekuję. Bez przerwy mnie zaskakujesz.
Spojrzałam gdzieś w bok i moje oczy znów zatrzymały się pozostałych osobach. Wypowiedź Fabiana zawstydziła mnie i nie dała satysfakcji.. A więc stanowiłam tylko ciekawy obiekt badań? Chciało mi się śmiac z własnej naiwności. Byłam żałosna, spodziewając się czegoś więcej.
- To jeszcze łatwo wyjaśnic -ciągnął - ale reszta... reszta wymyka się opisowi. Sądzę...
Czułam , że patrzy na mnie ,ale bałam się ,że jeśli się odwrócę, zorientuje się ,jak bardzo jestem rozgoryczona. Nagle spojrzała na mnie jego siostra Alice ,ta oszałamiająca urodą blondynka. ,,Spojrzała'' to za łagodne określenie, przeszywała mnie lodowatym wzrokiem. Nie mogłam się poruszyc -jej ciemne oczy miały paraliżującą moc.
Edward przerwał w pół słowa i wydał z siebie gniewny pomruk ,niemal syk. Alice odwróciła głowę. Byłam wolna. Spojrzałam mu prosto w twarz, wiedząc ,że muszę wyglądac na zdezorientowaną i wystraszoną. On sam wydawał się spięty.
- Bardzo cię przepraszam za zachowanie siostry. Po prostu się martwi . Widzisz... nie tylko ja wpakuję się w niezłe tarapaty, jeśli najpierw będę z tobą wszędzie pokazywał, a potem... -spuścił wzrok.
- Co potem?
- A potem coś ci się stanie. -schował twarz w dłoniach, tak jak wtedy wieczorem w restauracji. Widac było ,że cierpi , i z całego serca pragnęłam go pocieszyc. Nie widziałam jednak ,jak się do tego zabrac. Odruchowo wyciągnęłam w jego stronę rękę, ale zrezygnowałam w pół drogi ,obawiając się ,że czuły gest tylko pogorszy sprawę. Stopniowo dotarło do mnie ,że powinnam się była przestraszyc ,tymczasem zamiast paraliżującego lęku czułam współczucie. Współczucie i jeszcze może frustrację. Byłam zła ,że Alice przerwała Fabianowi w tak ciekawym momencie. Nic nie wskazywało na to ,żeby miał zamiar dokończyc swoją myśl, a nie mogłam raczej o to wprost poprosic.
~ ~ * ~ ~
I na koniec moja fotka :D

Do zobaczenia w kolejnej notce na tym blogu :D mam nadzieję ,że się podobało  i,że będzie co najmniej5 komci. Za 5 komci kolejna kartka!!!

I jeszcze przedstawię wam Alice:

Alice Carly Rutter
 
19 letnia blondynka. Starsza siostra Fabiana. Niebieskie oczy. Interesuje się sportem. Jest bowiem siatkarką.Kocha swojego brata najbardziej niż kogokolwiek z rodziny Rutterów. Wspiera go w każdym razie. Polubi Ninę i jej przyjaciół , bowiem zaprzyjaźni się z nimi.
**
Pozdrawiam

Your , Victoria ; DDD